BAKI, AzerVoice Analitik Təhlil Mərkəzi

Qədim dünyada fahişəlik, cəmiyyətin qanuni çərçivələrindən kənarda cinsi xidmət göstərən qadın və kişilərin xüsusi bir kateqoriyasına aid edilirdi. “Fahişə” sözü latınca prostituere – “açıq şəkildə sərgiləmək” mənasını verən felindən yaranmışdır. Bu ifadə Roma fahişələrinin özlərini açıq şəkildə tanıtdıqları üsullara istinad edirdi; bu üsullar onların hörmətli matronalardan (nüfuzlu və evdar qadınlardan) fərqlənməsini təmin edirdi. Qədim mənbələrin kontekstinə və tərcüməsinə görə, bəzi hallarda bu anlayığın ingilis dilində qarşılığı olaraq “harlot” və ya “whore” sözləri işlədilir.

Qədim cəmiyyətlərin dini düşüncəsinə hakim olan əsas mövzu bərəkət idi – bu, əkin sahələrində məhsuldarlıq, heyvan sürülərində artım və insan nəslinin davamı ilə bağlı idi. Kainata hökm edən ilahi qüvvələr çox vaxt kişi və qadın cütlükləri şəklində təsəvvür edilirdi və bu cütlüklərdən insani məhsuldarlığın təmin olunması üçün yardım dilənirdi. Bu inanc sistemində bölgənin müxtəlif ana tanrıçalarına ibadət xüsusi yer tuturdu: İnanna (Şumer), İştar (Mesopotamiya), Hator və İsis (Misir), Kibele (Anadolu), Aştoret (Kənan), Demetra və Afina (Yunanıstan), eləcə də Venera (Roma). Bu tanrıçaların hamısı insan seksual davranışına, bədənə yönəlmiş erotik istifadəyə, doğum və uşaqlara hökm edən ilahi fiqurlar sayılırdı.

Qədim Şumerdə kral (bəzən yarı-ilahi bir varlıq sayılırdı) hər il müqəddəs izdivac ayini olan hieros gamos (müqəddəs evlilik) adlı dini ritual həyata keçirirdi.

Dini ritualların zamanla inkişafı qədim dram və rəqs sənətlərinin yaranmasına səbəb oldu. Afina şəhərində Demetra və Dionis şərəfinə keçirilən festivallar çərçivəsində teatr tamaşaları hazırlanır və oynanılırdı. Xor kollektivləri tanrı və tanrıçaların miflərini rəqs və səhnələşdirmə vasitəsilə canlandırırdı. Bu cür məhsuldarlıq rollarının aktyorlar tərəfindən icrası Yunan teatrından da əvvəl mövcud ola bilərdi və dini mərasimlərin məntiqinə uyğun gəlirdi. Belə ayinlər ritualın məqsədini fiziki şəkildə nümayiş etdirməyə xidmət edirdi.

Bu məbəd qulluqçularının müasir təqdimatına təsir edən əsas mənbələrdən biri məşhur tarixçi Herodot olmuşdur (təqribən e.ə. 484–425). O, Babilə səfəri zamanı bu mövzuya dair yazılar qələmə almışdır. Herodotun “Tarix” əsərində belə bir səhnə təsvir olunur:

“Babilin ən iyrənc adəti, ölkədəki hər bir qadını Afina (Aştoret) məbədində oturmağa və ömründə bir dəfə bir yad adamla cinsi əlaqədə olmağa məcbur edən adətdir… Pulun miqdarı önəmli deyil; qadın bu təklifi heç vaxt rədd etməz, çünki bunu etmək günah sayılır – həmin pul bu akt vasitəsilə müqəddəsləşir. Əlaqə başa çatdıqdan sonra qadın tanrıçaya olan müqəddəs borcunu yerinə yetirmiş sayılır və evinə qayıdır.” (Herodot, Tarix, I.199)

Bu praktikanın digər bölgələrə də yayıldığı iddia edilir. Krit və Korinf adalarında yerləşən Afina məbədləri də belə ibadət formasına ev sahibliyi etməklə tanınırdı. Lakin bu “şərq ritualları”na dair tənqidlərin əksəriyyəti sonrakı Roma ədəbiyyatında ortaya çıxmışdır. Məsələn, antik dövr coğrafiyaşünası Strabon (təqribən e.ə. 2), Korinfdəki Afina məbədində “minlərlə qadının” xidmət göstərdiyini qeyd edir (VIII.6.20), lakin həmin məbəd kompleksinin bu qədər qadını yerləşdirə bilməyəcəyi ehtimal edilir. Bu səbəbdən, bu kimi məlumatların mif və ya şişirtmə ola biləcəyi fikri də elmi müzakirələrdə yer alır.

Qədim Misirdə Fahişəlik

Qədim Misirdə fahişəliklə bağlı məlumatlarımız olduqca məhduddur. Əsasən ziyafətlərdə iştirak edən qadın əyləndiricilərin – rəqqasə və müğənnilərin – təsvir olunduğu rəsmlər mövcuddur, lakin onların sosial statusuna dair konkret göstəricilər yoxdur.

Gözəllik və cinsi cazibə vasitələrinin istifadəsinə dair isə saysız-hesabsız nümunələr mövcuddur: müxtəlif tərzdə pariklər, üz və göz makiyajı, bədəni vurğulayan incə kətan libaslar və döymələr qadın cazibəsini ön plana çıxarırdı.

Qonşu xalqlarla müqayisədə, qədim Misir qadınları daha geniş hüquqlara malik idilər və müxtəlif peşələrdə işləyə bilirdilər. Misirdə rəsmi nikah mərasimi yox idi – cütlüklər birgə yaşamağa başlayaraq evli sayılırdılar. Buna baxmayaraq, monoqamiya cəmiyyətdə həm gözlənilən, həm də təşviq edilən bir norma idi.

Qədim Yəhudilikdə Fahişəlik

Qədim İsraildə fahişəlik günah hesab olunurdu, lakin din təhrif olduqca bu günah sayılmamağa başladı. Qadın əvvəlcə atasının, sonra isə ərinin mülkiyyəti sayılırdı. Zinakarlıq isə bu mülkiyyət münasibətlərinin pozulması anlamına gəlirdi. Nəsil xəttinin təmizliyi mühüm sayıldığından, bu münasibətlər ciddi şəkildə qorunurdu.

Fahişələr rəsmi nikah çərçivəsində olmadıqları üçün onlarla cinsi əlaqə sosial qanunları pozmurdu. Lakin bu, onların cəmiyyətdə hörmətli və ya arzuolunan sayıldığı demək deyildi – əksinə, fahişələr sosial nərdivanın ən aşağı pilləsində yer alırdılar.

Qədim Romada Fahişəlik

Qədim Romada, Afinada olduğu kimi, fahişəlik qanuni idi. Bordellərdə, meyxanalarda və küçələrdə işləyən pornai adlanan qadınların çoxu kölə idi. Yüksək təbəqəli müştərilər isə ziyafətlərdə əyləndirici kimi dəvət olunan hetairalara bənzər qadınlardan istifadə edirdilər. Volumnia Kiferis (e.ə. I əsr) həm aktrisa, həm də Mark Antoni və Brutusun yoldaşı olmuşdur. Praetsia isə siyasi fiqurlarla əlaqələri və nüfuzu ilə tanınırdı.

Adi fahişələrin çoxu kölə və ya azad olunmuş kölələr idi və infames – sosial statusdan və vətəndaş hüquqlarından məhrum şəxslər – sayılırdılar. Kölələrlə cinsi əlaqə zina hesab olunmurdu və həm qadın, həm kişi kölələr bu məqsədlə istifadə edilə bilərdi. "Ne serva" qanununa əsasən, yeni sahiblər kölələri fahişəlik üçün istifadə edə bilməzdi.

Fahişələr ya küçələrdə sərbəst, ya da meyxana üstü otaqlarda fəaliyyət göstərirdilər. Meyxana ofisiantları da tez-tez fahişəliklə əlaqələndirilirdi. Hamamlar da fahişələrin müştəri cəlb etdiyi məkanlardan idi. E. 30-cu illərdən etibarən onlar imperiya vergisinə cəlb olunmuşdular.

Bəzi mənbələrə görə, fahişələr parlaq rəngli toqa geyinir və altlarına tunika taxmırdılar. Bu, ya rəsmi göstəriş, ya da tanınmaq üçün fərqləndirmə vasitəsi idi. Çılpaq bədən təsvirləri, xüsusilə kölə bazarlarında geniş yayılmışdı.

Roma fahişələri “dini” bayramlarda fəal iştirak edirdilər. Ludi (oyunlar), teatr tamaşaları və araba yarışları ilə müşayiət olunan bu bayramlar fahişələr üçün qazanc mənbəyi idi. Onlar amfiteatr çıxışlarında müştəriləri gözləyirdilər. “Fornix” (arx) sözündən “fornication” (zina) termini yaranmışdır. Venera kimi tanrıçaların bayramlarında qadınlar sərbəst içki içir, sinfi fərqlər ləğv olunur, sosial qaydalar müvəqqəti olaraq dayandırılırdı.

Lupanar – bordel mənasını verən söz – latınca lupa (“dişi canavar”) sözündən yaranmışdır. Pompei şəhərindəki məşhur lupanar bu gün də arxeoloji qazıntılarla öyrənilən ən tanınmış bordeldir. Burada müxtəlif cinsi pozaları əks etdirən divar rəsmləri mövcuddur və bəzilərinə görə bu təsvirlər xidmətlərin reklamı məqsədi daşıyırdı. Oxşar rəsmlər Pompei hamamlarında da görülür və bu, geyim dolablarının yadda saxlanması üçün istifadə olunmuş ola bilər.